شکستن قولنج

شکستن قلنج

اصطلاح قولنج کردن که در قدیم برای برخی امراض روده و دستگاه گوارش به کار می رفته است، در حال حاضر به طور عامیانه برای توصیف برخی دردهای عضلانی و مفصلی به کار می‌رود و معمولاً به صورت حاد، به دنبال سرما، حرکت ناگهانی، بلند کردن جسم سنگین و یا قرارگیری در یک وضعیت خاص به مدت طولانی ایجاد می شود. «اصطلاح شکستن قولنج به معنی وارد کردن فشار به مفاصل به نحوی است که سبب آزاد شدن صدایی کوتاه و خشک از آنها ‌شود.

این کار معمولاً در مورد مفاصل انگشتان، مفاصل بین مهره‌های گردنی، پشت یا کمر انجام می‌شود و ممکن است افراد خودشان این کار را انجام دهند یا فرد دیگری سبب انجام این عمل بر روی مفاصلشان شود. برخی معتقدند که طی فرایند قولنج شکنی بر اثر ایجاد فشار منفی مایع درون مفصل دچار حفره‌های ریز حباب مانندی می‌شود که می‌ترکند و صدای تق ایجاد می‌کنند. 

آسیب ها
اینکه قولنج شکنی سبب تخریب قابل توجه مفاصل و رباط‌ های اطراف آن شود ثابت نشده است ولی از نظر علمی قولنج شکنی مکرر توصیه نمی‌شود. قولنج شکنی مکرر ممکن است باعث اثرات روانی و عادتی طولانی مدت شود و حالتی مانند اعتیاد ایجاد کند و افرادی که به قولنج شکستن عادت می‌کنند در طی روز دچار خستگی و خشکی مکرر مفاصل می‌شوند و چنانچه امکان قولنج شکنی فراهم نشود خستگی شان مزمن می‌شود

پیشگیری و درمان قولنج 
بیماران و افراد سالم با انتخاب میز کار و صندلی مناسب و اصلاح وضعیت نشستن و استراحت به ویژه درمورد افرادی که با رایانه و کارهای دفتری سرو کار دارند، از احتمال ایجاد قولنج بکاهند. تغییر وضعیت دادن به هنگام انجام کار طولانی و در نظر گرفتن دوره‌های استراحت کوتاه در بین زمانهای فعالیت نیز از فراوانی درد های اسکلتی عضلانی ناشی از کار می کاهد. توصیه دوم اینکه برای بهبود گرفتگی و اسپاسم‌های عضلانی بیماران می توانند زیر نظر پزشک و درمانگر خود از اثرات مفید ورزش‌های کششی، ماساژ درمانی، سرما و گرما درمانی،برق درمانی و یا سایر درمان‌های فیزیکی و روشهای فیزیوتراپی استفاده کنند.